Guce

Sahilden 15 km. içerde kurulan küçük bir yerleşim alanıdır. Güneyi Alucra ilçesi ve Gümüşhane ili, Doğ su Doğankent ilçesi, Batısı Yağlıdere ilçesi ve kuzeyi Espiye,Tirebolu ilçeleri ile çevrilidir.

İlçede düzlük arazi, ilçe merkezinin bulunduğu yer hariç yok denecek kadar azdır. En yüksek noktası 2120 m.ile Ciritlik Tepedir. Yörede, Çaldağı, Pehlivantepe, Şıhtepe, Civiltepe ve Gürcü tepe gibi tepeler vardır. Önemli akarsuları, özlüce ve Gelavera dereleridir.

Bitki örtüsü olarak 600 m. yüksekliğe kadar fındık, kızılağaç, kavak, kayın, karaağaç, kestane, kiraz, gürgen ve ceviz ağaçları bulunur. Eğrelti otu (Aşk Merdiveni), ısırgan, yonca, asma, orman gülü ve benzeri bitki türleri de yaygındır.

İlçede,  ekilip dikilebilir alanların çoğunda fındık, bir kısmında çay yetiştirilmektedir. Diğer kısımların çoğunluğu orman ve  çayır ve mera alanı bulunur. Ormanlık alanların bitimiyle birlikte yaylalara çıkılmaktadır.

İklim tipik Karadeniz ikliminin bütün özelliklerini taşımaktadır. Her mevsim yeterince yağış almaktadır. Yüksek kesimlerinde kış mevsiminde biraz daha fazla kar yağışı olur.

İlçeye bağlı 4 mahalle ve 11 köy bulunmaktadır.1997'yılı nüfus sayımı sonucuna göre, ilçe merkezinin nüfusu 3.005 olup,  köylerle birlikte toplam nüfusu 8.253' dir. Diğer yörelerde olduğu gibi, ilçede bulunan köylerden ilçe merkezine ve diğer şehirlere çok fazla göç yaşanmış olup, halen devam etmektedir. Bu göç olayından dolayı ilçenin toplam nüfusu sürekli azalmakta. 

İlçenin dışarı ile bağlantıları kara yolu ile olup, Giresun il merkezine 57 km. uzaklıkta bulunan ilçe, Espiye ilçesine 21 km., Tirebolu ilçesine 22 km. mesafededir. Giresun -Trabzon 010 no lu Devlet karayoluna 15 km. uzaklıkta bulunan ilçenin yolu, tek şerit asfalttır. İlçenin tüm köylerinde yol olup, tamamı sıtabilize ve ham yoldur. Son yıllarda betonlaşma çalışmaları sürdürülmektedir.      

Ekonomik yapı çoğunlukla fındık tarımına, hayvancılığa, arıcılık ve ormancılığa dayanır. Fındığın yanı sıra, halk kendi ihtiyacını karşılamak amacıyla mısır,sebze, meyve ve çay tarımı da yapmaktadır.

İlçede, son yıllarda alabalık yetiştiriciliği de büyük gelişme göstermiştir. Ayrıca arıcılık da son yıllarda önemli bir gelişme göstermiş ve toplam kovan sayısı 1870'e ulaşmıştır.

İlçede sanayi kuruluşu sayılabilecek özel şirkete ait bir adet çay fabrikası bulunmakta olup, bunun yanı sıra küçük ölçekli ağaç doğrama atölyeleri bulunmaktadır.

Doğa turizmi yönünden büyük bir potansiyele sahip olan ilçede, Turizm çok gelişmemiş olup ekonomiye bir katkısı yoktur. Daha çok iç turizm hakimdir. Yayla turizminin dışında turizm amaçlı herhangi bir faaliyet yaygın değildir.

İlçede yaylacılık çok gelişmiştir. Eskiden bölge halkı hayvan otlatmak için yaylaya göç etmekte iken son yıllarda, Temiz dağ havası alarak dinlenmek ve çeşitli yayla şenliklerine katılarak eğlenmek için yaylaya çıkmaktadır.

Önceden yaylaya yürüyerek gidilirken; ulaşımın sağlanması ile otomobiller ile bu yaylalara üç-dört saatte gidilip gelinmektedir.  Yöre halkının çıktığı yaylalarda Haziran, Temmuz aylarında çeşitli şenlikler düzenlenmektedir.Bu yaylaların başında Ağaç başı, Garaovacık yaylaları gelmektedir.

İlçe Örf ve Adet bakımından Giresun yöresi ile benzerlik gösterir. İlçe halkı  Geleneksel giysileri diğer yörelere nazaran daha çok tercih etmektedir.Eski geleneklere göre yaylacılık ve yayla şenlikleri sürdürülmektedir. 

İlçenin, odun ateşinde pişirilen ekmekleri ünlüdür. Ayrıca Güce yöresinin el sanatları arasında, Tevekli beşiği yapımı, ağaç oymacılığı son zamanlarda halı ve kilim dokumacılığı yaygın olarak devam etmektedir.